Hipoteka kaucyjna

Hipoteka kaucyjna  to jeden z rodzajów zabezpieczania wierzytelności. Była ona wykorzystywana w asekuracji tych wierzytelności, które nie miały ustalonej wysokości, tzn. że hipotekę ustanawiano do pewnej sumy.

Przykłady zastosowania hipoteki kaucyjnej:

• zabezpieczenie kredytowania indeksowanego,
• zabezpieczenie kredytowania denominowanego w obcej walucie, wtedy, gdy kurs owej waluty nie jest nam bliżej znany,
• forma zabezpieczenia dla banku, który podczas udzielania kredytu hipotecznego stosował owo narzędzie ochronne przed wystąpieniem dodatkowych kosztów np. egzekucyjnych.

Nowelizacja ustawy o księgach wieczystych i hipotece a hipoteka kaucyjna:

Hipoteka kaucyjna zniesiona dnia 20 lutego 2011 roku w wyniku nowelizacji ustawy

o księgach wieczystych i hipotece. Względem hipotek kaucyjnych zawartych przed tą datą, ustalono, iż zachowują one moc prawną do czasu wygaśnięcia wszelkich zobowiązań, które owo hipoteki zabezpieczały.

Zmiany po 20 lutym 2011 roku:

Wprowadzono uniwersalny model hipoteki, który posiada w sobie dwa jej dotychczasowe rodzaje -  hipotekę zwykłą i kaucyjną.

Należy zaznaczyć, że w obecnym prawie – hipoteka kaucyjna – już nie funkcjonuje. Do hipotek kaucyjnych, które powstały przed dniem, w którym weszło w życie rozporządzenie o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece, stosuje się obecnie przepisy ustawy o księgach wieczystych i hipotece w brzmieniu, które zostało nadane przez powyższą ustawę. 

Hipoteki kaucyjne, których celem było zabezpieczenie wierzytelności hipotecznej, a które nie są objęte ustawą o hipotece zwykłej, a powstały przed dniem, w którym wprowadzono zmiany, stosuje się przepisy ustawy dotyczącej ksiąg wieczystych oraz hipoteki (z wykluczeniem art. 76 ust. 1 oraz 4). Nowelizacja ustawy została, która została wprowadzona 20 lutego 2011 roku, określiła, że po tej dacie pojęcie hipoteki kaucyjnej przestało funkcjonować.