Bazy danych dotyczące kredytobiorców

Początek gromadzenia informacji o kredytobiorcach sięga 1991 roku, kiedy powstał pierwszy system wymiany informacji na temat kredytobiorców tzw. Bankowy rejestr klientów czasowo niewywiązujących się z zobowiązań.

W 1997 roku, na wniosek Związku Banków Polskich, w nowo uchwalonej ustawie o Prawie Bankowym – Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, art. 105 ust 4 (t.j. Dz. U. 2015, poz.128 z późniejszymi zmianami) – powołano Biuro Informacji Kredytowej SA, przeznaczone do gromadzenia informacji kredytowych dotyczących klientów banków i SKOK-ów, a obecnie także firm pożyczkowych.

Następnie w roku 2003 powstało pierwsze biuro informacji gospodarczej, czyli Krajowy Rejestr Długów BIG SA, który znacznie poszerzył możliwość gromadzenia danych na temat nierzetelnych konsumentów i przedsiębiorców. W tego typu bazach są bowiem zbierane informacje dotyczące zadłużenia wszystkich, zarówno prywatnych osób, jak i firm.

Niektóre bazy (np. BIK SA) posiadają również pozytywne informacje kredytowe, co jest pomocne w przypadku ubiegania się o kredyt czy pożyczkę.

Istniejące w Polsce biura informacji gospodarczej pod względem prawnym regulowane są Ustawą z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczej i wymianie danych gospodarczych.

W Polsce istnieje kilka biur informacji gospodarczej:

• Krajowy Rejestr Długów BIG
• BIG InfoMonitor
• ERIF Biuro Informacji Gospodarczej
• Krajowe Biuro Informacji Gospodarczej (KBIG)
• Krajowa Informacja Długów Telekomunikacyjnych

Dostęp do danych dotyczących przedsiębiorców może zyskać każdy, bez ograniczeń. Natomiast dostęp do danych indywidualnych konsumenta przedsiębiorcy mogą uzyskać jedynie za pisemną zgodą konsumenta.