Płatność zbliżeniowa

Płatność zbliżeniowa, płatność bezstykowa, płatność NFC (ang. near field communication) – rodzaj szybkiej płatności, z wykorzystaniem karty płatniczej, smartfona lub innego urządzenia wyposażonego w technologię NFC.

Technologia NFC (near field communication) pozwala na bezdotykowe i bezprzewodowe przesyłanie plików pomiędzy urządzeniami, z wykorzystaniem fal radiowych. Technologia umożliwia udostępnianie oraz wysyłanie cyfrowych informacji na odległość około 20 cm. Standard komunikacji NFC oparty jest na następujących parametrach:

• pasmo 2 GHz,
• częstotliwość 13,56 MHz
• przepustowość 106, 212, 424, 484 kbit/s.

Obecnie technologia NFC, umożliwiająca dokonywanie płatności zbliżeniowych, stosowana jest w kartach płatniczych zbliżeniowych, smartfonach, smartwatchach oraz innych urządzeniach.

Płatności zbliżeniowe dokonywane przeznaczoną do tego kartą zbliżeniową nie wymagają dotykania żadnego elementu czytnika, co sprawia, że karty te są mniej narażone na uszkodzenia mechaniczne.

Płatności zbliżeniowe znacznie przyśpieszają dokonywanie transakcji, szczególnie w przypadku niewielkich kwot, gdy nie jest konieczne autoryzowanie płatności za pomocą numer PIN.

W przypadku płatności zbliżeniowych wykorzystywane jest zjawisko indukcji elektromagnetycznej. W wyniku zbliżenia karty zbliżeniowej do terminala płatniczego na odległość 5 cm lub mniejszą, zostaje pobudzona cewka karty, co powoduje zasilenie wbudowanego w kartę układu RFID, który pracuje w standardzie NFC. Działanie układu RFID polega na modulacji sygnału, który wysyłany jest przez kartę zbliżeniową w chwili transakcji, dzięki czemu do terminala płatniczego dociera sygnał z danymi, które niezbędne są do przeprowadzenia płatności. Dane przesyłane do terminala to: numer i data ważności karty płatniczej oraz kod dynamiczny, dzięki któremu następuje autoryzacja transakcji zbliżeniowych.