Zastaw rejestrowy

Zastaw rejestrowy – rodzaj zabezpieczenia wierzytelności, polegający na tym, że wierzyciel w momencie ustanowienia zastawu rejestrowego nabywa prawo dochodzenia zaspokojenia wierzytelności z obciążonego przedmiotu, bez względu na to, czyją aktualnie jest własnością. Zastaw rejestrowy należy zgłosić do rejestru, które prowadzone są przez sądy rejestrowe.

Zastaw rejestrowy zazwyczaj dotyczy rzeczy ruchomych, takich jak urządzenia, pojazdy czy towary. Można jednak ustanowić zestaw rejestrowany również na wierzytelnościach i prawach z papierów wartościowych.

Stronami umowy o ustanowienie zastawu są:

• zastawca – właściciel rzeczy, na której ustanawia się zastaw rejestrowy
• zastawnik – wierzyciel, który nabywa prawo dochodzenia zaspokojenia wierzytelności z obciążonego przedmiotu.  

Ustanowienie zastawu rejestrowego

Zastaw rejestrowy można ustanowić:

• na drodze umowy o charakterze realnym – to zastaw umowny, który powstaje w momencie zawarcia umowy między wierzycielem a dłużnikiem oraz przekazania wierzycielowi przedmiotu obciążonego prawem zastawu,
• na mocy prawa – to zastaw ustawowy, w którym zastawnik zobowiązany jest do zachowania odpowiedniego stanu rzeczy obciążonej prawem zastawu oraz zwrócenia go zastawcy po wygaśnięciu wierzytelności. Zastaw ustawowy dotyczy m.in. spedytorów i operatorów pocztowych w stosunku do przesyłki czy wynajmującego na rzeczach najemcy.

Charakterystyka zastawu rejestrowego

Zastaw rejestrowy charakteryzuje się następującymi cechami:

• można go ustanowić tylko na rzeczach ruchomych i prawach zbywalnych,
• ustanowienie zastawu rejestrowego jest ważne tylko, gdy pomiędzy wierzycielem a właścicielem zostanie zawarta odpowiednia umowa, a przedmiot zastawu zostanie wydany wierzycielowi,
• zastaw rejestrowy ma charakter akcesoryjny, czyli jest związany z wierzytelnością,
• prawo zastawu skutecznie chroni interesy wierzyciela.